Twee keer per week laat ik me inspireren door een TED-filmpje. TED staat voor Technology, Entertainment, Design. Het is de naam van een vierdaagse bijeenkomst die volgens Wikipedia sinds 1984 jaarlijks wordt gehouden in Californië. Het is een mondiaal podium voor tientallen toppers om in maximaal achttien minuten de wereld te overtuigen van wat hen en na hun presentatie hopelijk ook de rest van de wereld bezighoudt. Voor dat doel worden van alle lezingen ook opnames gemaakt, die je op TED.com kunt bekijken. Een waarschuwing vooraf: heel verslavend en dus tijdrovend, vandaar mijn eigen opgelegde beperking van twee per week.
Het idee van TED is zo geniaal, dat er nu overal ter wereld lokale klonen met hetzelfde doel ontstaan, TEDx genaamd. TED probeert dat in de hand te houden door aan de plaatselijke organisatoren zeer strenge eisen te stellen. Dat weerhield een aantal bevlogen mensen uit Zuid-Limburg er niet van om op 10 september de derde TEDx in Nederland te organiseren: Tedxeutropolis. Het was een zeer geslaagde editie met verrassende sprekers. Het bewijs vind je door te kijken naar de videoregistratie op http://www.tedxeutropolis.eu/
Zelf mocht ik ook deel uitmaken van de organisatie en daar heb ik heel veel van geleerd. Het Tedxeutropolis-team bestaat namelijk voor 87,5 % uit jonge, creatieve denkers en doeners. Ik weet nog hoe ik na de eerste bijeenkomst totaal overdonderd de nacht indook. De zeven andere leden hadden allemaal de bekende witte Apple voor zich gehad. En terwijl we intensief discussieerden over potentiële sprekers hadden zij, zo ontdekte ik al snel, toch nog tijd om tegelijkertijd op hun laptop of smartphone zich in nog een x-aantal werelden te storten. Prachtig vond ik het, omdat die vaardigheid voor mijn gevoel nooit ten koste van de inhoudelijke discussie over onze TEDx ging.
Gisteravond was het tijd voor de evaluatie. Ook deze keer zat ik na afloop met een bijzonder gevoel, maar toch heel anders. Gastvrouw Tamara en haar nog ‘verse’ echtgenoot (wat een waanzinnig mooi stel) hadden voor een overheerlijke stoofpot gezorgd, de rest voor veel wijn en zelfs Belgische huisjenever. Natuurlijk komen de mooie verhalen dan vanzelf. Niks mis mee. Maar opvallend vond ik het wel wat er gebeurde: bijna iedereen was vooral bezig om zijn eigen verhaal te promoten en aan te dikken. En ging het soms even de diepte in, dan was er toch wel iemand die snel z’n iPhone pakte voor een blijkbaar nog belangrijkere tweet. En opeens had ik er last van. Zal ongetwijfeld met mijn leeftijd te maken hebben, maar ik wist wat ik op deze, voor de rest perfecte avond miste. De simpele vragen die je aan de ander stelt, omdat je oprecht geïnteresseerd bent in wat die persoon vindt, denkt en voelt. Dus ging ik deze keer weg met het besef dat we in ons onderwijs misschien meer luistervaardigheid dan spreekvaardigheid moeten doceren. Al was het alleen al omdat we twee oren en één mond hebben gekregen.
Toch ook nog iets luchtigs aan het begin van deze dag. Kijk naar het volgende filmpje: http://bit.ly/beCVXN Je vindt het ook op mijn dagelijkse online magazine http://paper.li/tjeuseeverens Met dank aan Fanny, die elke mail eindigt met ‘groetjes & een warme glimlach’. Ook zo’n jonge topper.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten