In een klein India-restaurant hielden we vrijdagavond met de kids een culinaire warming-up voor het jaarlijkse Southern Blues Festival. Nog voor het hoofdgerecht, een heerlijke Biryani Kipschotel, ontving ik een verlaat verjaardagscadeau: een combipakket met een duidelijke boodschap. Allereerst het boek 'Leven is nu' van Anselm Grun over de kunst van het ouder worden en de cd 'Old Ideas'van Leonard Cohen.
Zaterdagochtend werd ik ruim acht uur na een zeer memorabele jamsession, waarbij naast allerlei Amerikaanse bluesgiganten als Preston Shannon en Henry Oden ook de pas 13-jarige (!) Guy Smeets schitterde, met lichte hoofdpijn wakker. Een herkenbare straf als je een avond verplicht Brand in plaats van Gulpener moet drinken. Daarom was er eerst wat snoeiwerk in de buitenlucht en een heel stevig ontbijt voor nodig om te kunnen beginnen aan het boek van de benedictijner monnik Grun. Het eerste hoofdstuk sluit keurig aan bij een aantal adviezen, die mijn omgeving me de laatste tijd opvallend ongevraagd probeert te geven. "Het wordt tijd dat het wat rustiger in je hoofd wordt, accepteer het ouder worden en pas je levensritme wat aan." De monnik heeft daar een mooie omschrijving voor: 'Ga alvast wat vaker op zoek naar eilanden van traagheid'.
Mijn eerste gedachte was, om heel eerlijk te zijn: 'Wat een prachtige titel voor een boek: 'Eilanden van Traagheid'. En mijn tweede: 'Misschien kan ik via twitter mensen aansporen om hun eilanden van traagheid te beschrijven als bijdrage aan weer een nieuw crowdsourcing e-book van importantie.
Maar na het lezen van hoofdstuk 2 begreep ik het allemaal veel beter:
Zaterdagmiddag heb ik in onze woonkamer mijn eigen eiland van traagheid gecreëerd. In de luie stoel met extra kussens luisterde ik in de repeatstand naar Leonard Cohen, met een goed glas witte wijn in de hand en wat blokjes schapenkaas op grijpgrage afstand. Het was zo'n grote cultuuromslag in huize Seeverens dat mijn lief na een paar uurtjes zenuwachtig vroeg: 'Moest jij niet ook nog naar het wielrennen of Borussia Dortmund kijken?'
Het vasteland van tempoversnellingen heb ik echter gisteren niet meer bereikt. Daarvoor voelde het veel te goed op mijn eigen eiland. MIjn kinderen zullen trots zijn. Ik hoor mijn zoon al zeggen: "Nu nog leren er geen blog meer over te willen schrijven, maar zo'n moment alleen te ondergaan...''
zondag 18 maart 2012
zaterdag 10 maart 2012
Edushock: en hoe nu verder?
Het voordeel van net iets te zwaar en te laat tafelen met vrienden is bij mij dat ik die nacht gegarandeerd veel zal dromen. Vannacht werd weer eens het bewijs geleverd. Soms valt 'the dream after the dinner before' tegen en word ik weer ziek, moet ik afscheid nemen of ben ik betrokken bij een hevig conflict. Ik weet niet of het aan de 'vergeten groenten', het witlof-soepje, mijn favoriete dessertwijn of de Edushock Experience van afgelopen woensdag lag, maar deze keer was het meer een visioen dan een droom.
De droomlocatie was een Mima House -achtige omgeving, een concept waarvoor ik in het Heuvelland wel een paar mooie plekken zou weten. Allerlei interessante mensen vlogen in, vaak zelfs letterlijk. Soms vaag, dan weer HD-helder. Mooie mensen, wijze mensen, grappige mensen, in allerlei soorten en maten. Jong en oud, onbekend en bekend. Luidruchtig en fluisterend, lief en dwingend, maar allemaal betrokken en verlangend naar nieuwe verbindingen.
Ook deze keer begon de ochtend volgens de weekendwetten weer veel te vroeg en dus had ik de afgelopen uren alle ruimte om onder begeleiding van vrolijke vogels betekenis aan de droom te geven. Wie mijn blog van donderdag over Edushock heeft gelezen, weet dat voor mij het echte shockeffect van deze onderwijs-onderstroomconferentie pas wordt bepaald door de noodzakelijke strategie over het vervolg. Wat zien we, ook al op korte termijn, in ons onderwijs terug van al die mooie plannen, brainstormsessies, voornemens en gevoelens? Mijn meest recente droom bevestigt mij in mijn overtuiging dat daarvoor snel een aantal, om in Edushock-termen te spreken, 'onderwijzigers met brainpower' elkaar in Nederland dienen op te zoeken. Natuurlijk onder leiding van Harriet Kollen, die als eerste het Edushock-gedachtegoed vanuit België naar Nederland haalde.
Zelf vind ik een aansprekende leeromgeving een belangrijke voorwaarde voor de nieuwe Academies van het Leven (met dank aan Vera Camilla). Marc en Nicole Maurer van Maurer United (klik de blokjes onder architecture aan) ontwerpen hele mooie duurzame ruimtes, zoals nu alweer bijna tien jaar geleden de Boerenwereldkeuken (zie site). Van dit concept kan ik zo een vertaling naar schoolpleinen bedenken als voorbereiding op het Nieuwe Werken.
Horstship is een milieuvriendelijk, duurzaam, autonoom, energie- en klimaatneutraal leslokaal voor, door en van leerlingen, bedacht als blijvende herinnering aan een overleden docent.
Anne-Marie Rakhorst bracht het cradle-to-cradle concept naar Nederland en haar ingenieursbureau Search weet alles van duurzaam bouwen af. Ze houdt zich nu ook bezig met de transformatie van de vele leegstaande kantoorpanden in ons land naar betaalbare en duurzame woningen, ook speciaal voor jongeren. Waarom kunnen diezelfde kantoorpanden niet geschikt gemaakt worden om invulling te geven aan bijvoorbeeld het gedachtegoed van een levenlang leren?
Rob Lindhout en Ellen Kusters waren al op Edushock aanwezig en houden zich dagelijks bezig met het op een bijzondere manier inrichten van leeromgevingen.
Op TedxEutropolis ontmoette ik het creatieve duo Arnout en Gijs Van Vaerenbergh die in het Belgische Haspengouw een transparante kerk bouwden. Zij hebben ongetwijfeld ook uitzonderlijk creatieve ideeën over hoe je leren in de toekomst kunt vertalen in geschikte leeromgevingen. Kunstenaar Sjef Drummen heeft als onderwijsdirecteur in Roermond bij Niekée al een unieke leer- en leefomgeving gerealiseerd:
Stel je nu eens voor dat je Sjef, Nicole & Marc, de mensen van Horstship, Anne-Marie, Rob, Ellen, Arnout en Gijs samen met jongeren bij elkaar brengt voor een designsessie over leeromgevingen in de toekomst. En dat je vervolgens hun aanbevelingen in een soort Handboek voor Leeromgevingen vertaalt. Dan levert één aspect van de Edushock-leer ongetwijfeld al een tastbaar en invloedrijk resultaat op. Op dezelfde manier kun je de andere Edushock- thema's ook naar een (nog) hoger niveau tillen, namelijk dat van een tast- en zichtbare vertaling naar de onderwijspraktijk.
Wie heeft daar goesting in?
Nieuwe link:
Dirk de Boe, samen met Bernard Lernout en Pieter Sprangers de Vlaamse bedenkers van Edushock, beschreef in zijn blog hoe actief hij de afgelopen 10 dagen was om dit gedachtegoed te verspreiden: http://blog.edushock.be/#home
De droomlocatie was een Mima House -achtige omgeving, een concept waarvoor ik in het Heuvelland wel een paar mooie plekken zou weten. Allerlei interessante mensen vlogen in, vaak zelfs letterlijk. Soms vaag, dan weer HD-helder. Mooie mensen, wijze mensen, grappige mensen, in allerlei soorten en maten. Jong en oud, onbekend en bekend. Luidruchtig en fluisterend, lief en dwingend, maar allemaal betrokken en verlangend naar nieuwe verbindingen.
Ook deze keer begon de ochtend volgens de weekendwetten weer veel te vroeg en dus had ik de afgelopen uren alle ruimte om onder begeleiding van vrolijke vogels betekenis aan de droom te geven. Wie mijn blog van donderdag over Edushock heeft gelezen, weet dat voor mij het echte shockeffect van deze onderwijs-onderstroomconferentie pas wordt bepaald door de noodzakelijke strategie over het vervolg. Wat zien we, ook al op korte termijn, in ons onderwijs terug van al die mooie plannen, brainstormsessies, voornemens en gevoelens? Mijn meest recente droom bevestigt mij in mijn overtuiging dat daarvoor snel een aantal, om in Edushock-termen te spreken, 'onderwijzigers met brainpower' elkaar in Nederland dienen op te zoeken. Natuurlijk onder leiding van Harriet Kollen, die als eerste het Edushock-gedachtegoed vanuit België naar Nederland haalde.
Zelf vind ik een aansprekende leeromgeving een belangrijke voorwaarde voor de nieuwe Academies van het Leven (met dank aan Vera Camilla). Marc en Nicole Maurer van Maurer United (klik de blokjes onder architecture aan) ontwerpen hele mooie duurzame ruimtes, zoals nu alweer bijna tien jaar geleden de Boerenwereldkeuken (zie site). Van dit concept kan ik zo een vertaling naar schoolpleinen bedenken als voorbereiding op het Nieuwe Werken.
Horstship is een milieuvriendelijk, duurzaam, autonoom, energie- en klimaatneutraal leslokaal voor, door en van leerlingen, bedacht als blijvende herinnering aan een overleden docent.
Anne-Marie Rakhorst bracht het cradle-to-cradle concept naar Nederland en haar ingenieursbureau Search weet alles van duurzaam bouwen af. Ze houdt zich nu ook bezig met de transformatie van de vele leegstaande kantoorpanden in ons land naar betaalbare en duurzame woningen, ook speciaal voor jongeren. Waarom kunnen diezelfde kantoorpanden niet geschikt gemaakt worden om invulling te geven aan bijvoorbeeld het gedachtegoed van een levenlang leren?
Rob Lindhout en Ellen Kusters waren al op Edushock aanwezig en houden zich dagelijks bezig met het op een bijzondere manier inrichten van leeromgevingen.
Op TedxEutropolis ontmoette ik het creatieve duo Arnout en Gijs Van Vaerenbergh die in het Belgische Haspengouw een transparante kerk bouwden. Zij hebben ongetwijfeld ook uitzonderlijk creatieve ideeën over hoe je leren in de toekomst kunt vertalen in geschikte leeromgevingen. Kunstenaar Sjef Drummen heeft als onderwijsdirecteur in Roermond bij Niekée al een unieke leer- en leefomgeving gerealiseerd:
Stel je nu eens voor dat je Sjef, Nicole & Marc, de mensen van Horstship, Anne-Marie, Rob, Ellen, Arnout en Gijs samen met jongeren bij elkaar brengt voor een designsessie over leeromgevingen in de toekomst. En dat je vervolgens hun aanbevelingen in een soort Handboek voor Leeromgevingen vertaalt. Dan levert één aspect van de Edushock-leer ongetwijfeld al een tastbaar en invloedrijk resultaat op. Op dezelfde manier kun je de andere Edushock- thema's ook naar een (nog) hoger niveau tillen, namelijk dat van een tast- en zichtbare vertaling naar de onderwijspraktijk.
Wie heeft daar goesting in?
Nieuwe link:
Dirk de Boe, samen met Bernard Lernout en Pieter Sprangers de Vlaamse bedenkers van Edushock, beschreef in zijn blog hoe actief hij de afgelopen 10 dagen was om dit gedachtegoed te verspreiden: http://blog.edushock.be/#home
donderdag 8 maart 2012
Verleid worden op Edushock
Gelokt en verleid worden door een vrouw. Sandra is haar naam. Op mijn respectabele leeftijd gebeurt dat niet elke dag. Op 7 maart overkwam het me in Nijmegen. Daar stond ik om negen uur in een toen nog ijskoude fabriekshal Vasim om samen met ruim 200 'onderwijzigers' een edushock te ondergaan.
Alles bleek anders op het eerste Edushock onderwijscongres in Nederland. Geen gelikte congreszaal voor deze voorlopers in onderwijsland. Geen workshops over klassenmanagement, het digitale schoolbord of lesmethodes door de traditionele onderwijsadviesbureaus of -experts. Nee, het (ijzersterke) organiserend duo Harriet Kollen (@bloei in de twitterwereld) en Lotte Renssen van Blits event hadden gekozen voor workshocks over thema's als authentiek spreken, de omgekeerde leerroute van praktijk naar theorie in de Waterfabriek, passion based learning en het vormgeven aan leeromgevingen buiten de schoolmuren. Je kon ook kiezen uit Edu-Art, heldenkunde, het didactische middel van de dialoogtafel, 'kleur bekennen' van Josien Pennings over voorkeursgedrag en de reis van de held. De hernieuwde kennismaking met MyMachine, een bekroond Belgisch onderwijsproject dat voor echte doorlopende leerlijnen zorgt tussen po, vo en mbo, beviel me uitstekend (tip: nog zo'n indrukwekkend onderwijsinitiatief van onze zuiderburen: http://streetwize.be/).
Al die kennis werd me aangeboden in met hekken en zwarte plastic afgeschermde ruimtes, gevuld met stoeltjes met een hoog zit-en-valrisico vanwege de kwetsbare ouderdom en tafels die ik tot dan uitsluitend aan feesttenten koppelde. Denkbeeldhouwer Guido Crolla legde die sfeer overigens op een fantastische wijze vast in een fotoreeks, die je Edushock laat voelen. Beperkt in mijn bewegingsvrijheid en soms last hebbend van de zeer betrokken groep naast ons, ontstonden er toch waardevolle leermomenten vanwege de bereidheid van alle aanwezigen om te willen leren. Hoe gek het ook klinkt, dat is bij docenten niet altijd een vanzelfsprekendheid.
Alleen de warming-up was ook deze keer een filmpje, maar wel meteen een bijzonder, ondanks de wat eenzijdige muziek en een te sombere voice-over:
Vervolgens betrad Robert van Hoesel, bekend van zijn TEDxYouth optreden, het redelijk geïmproviseerde podium. Ook hij had en heeft moeite met de aanpak in het reguliere onderwijs en is inmiddels een ondernemer (http://www.youngwave.nl/) van wat hij 'de prestatiegeneratie' noemt: 'onbevangen, leergierig en creatief'. Voor wie hem heeft gemist: in MAXX Magazine stond een aardig interview met hem over zijn site voor jongeren met gescheiden ouders. Robert schetste zijn ideale school met veel keuzes voor leerlingen, zowel bij de planning, inhoud als beoordeling van het leeraanbod. Een mooi bestaand voorbeeld daarvan is te lezen op http://abcstudenten.nl/, ook vertegenwoordigd in Nijmegen. En dat allemaal bij voorkeur in een leeromgeving met veel elementen uit de gamewereld, zoals het bereiken van een 'next level', 'masters' en 'learning points'.
Tijdens de lunch ontmoette ik natuurlijk allerlei aardige, meestal bekende mensen uit het alternatieve onderwijscircuit, maar het echte 'wow-gevoel', zoals bij de Inspiratiekaravaan en het NNF , ontbrak op dat moment nog. In een opwelling deelde ik mijn gevoel via een tweet met de wereld: Veel op #edushock heb ik al ooit gehoord & gezien. Ben ik na de voetbal-, onderwijs- en social media-wereld toe aan een nieuwe, vierde wereld? Mooi is dan te ervaren hoe binnen een paar minuten allerlei mensen je meehelpen om zo'n nieuwe belevingswereld te omschrijven. Terugkerende tip: 'misschien is het nu wel tijd voor je innerlijke wereld'. In een kroeg aan het Vrijthof in Maastricht heb ik daar dezelfde avond al goed over gebrainstormd.:)
Maar opeens werd ik gistermiddag ook in Nijmegen weer in mijn ziel geraakt, kreeg ik het spontaan warm, raakte ik opgewonden. Eerst inspireerde Erno Mijland mij al veel meer met zijn bijdrage over de Universiteit van Middelbeers, maar de verleiding sloeg pas echt toe toen Sandra van Kolfschoten het podium betrad. Al enige tijd mag ik haar meemaken in haar kracht: op een zeer eigen wijze nieuwe onderwijsprojecten bedenken en begeleiden. In Vasim verklapte ze haar inspiratiebron en tevens route naar succes: de lokpaarden van Marrum.
Na de Allerheiligenvloed in de nacht van 31 oktober op 1 november 2006 kwamen 200 paarden vast te zitten op een kwelder bij het Friese plaatje Marrum. Politie en brandweer kregen ze er niet vanaf. Vier ruiters op lokpaarden waren drie dagen later wel succesvol. Sandra: "Ze lieten zich niet imponeren of afleiden en onderscheidden zich door het lef en vertouwen waarmee ze hun eigen operatie inzetten. Voor het onderwijs van de toekomst, voor Edushock dus, zijn ook lokpaarden nodig. Daarvoor is het nodig dat je broedend, scharrelend en zwermend om je heen probeert hoe je de andere onderwijscollega's van hun eiland af krijgt. Dan moet je weten hoe je deuren opent, mensen van de waakvlam haalt en ongekende energie vrijmaakt. We moeten in dat proces onderwijsmensen duidelijk maken dat ze hun klus als welbestede levenstijd zien."
Sandra heeft de weg naar dat einddoel vertaald in twintig concrete tips, die zij 'lessen in lokpaardschap' heeft genoemd. Ze heeft die aan mij meegegeven en dat inspirerende lijstje ligt inmiddels, uitnodigend voor elke bezoeker, in mijn werkkamer van de TalentenAcademie:
Het mag duidelijk zijn: Sandra heeft me met haar TEDverhaal bijzonder geraakt, verleid én hoop gegeven: dat in mijn oude én nieuwe wereld vooral de persoonlijke ontmoetingen met bijzondere mensen doorslaggevend waren en zullen zijn. Mijn zoektocht naar nog meer Sandra's, Harietten, Lexen, Joyces, Pieten, Kimmen, Theo's, Guido's, Dirken en Lottes is vandaag alweer begonnen.
Op de terugreis drong het besef door dat de deelnemers aan deze eerste Edushock Experience ook na gisteren nog steeds op een eiland in onderwijsland zullen staan, maar in de verte dienen zich reddende lokpaarden aan. Willen zij in hun reddingsactie slagen, zal bij een tweede editie van dit opmerkelijke initiatef ook de vraag op tafel moeten komen: hoe gaan we er met z'n allen voor zorgen dat al dat moois inderdaad een vaste plek in de dagelijke onderwijspraktijk van ons land krijgt? Daarom hoort er bij een follow-up naast de thema's 'discover, dream, design & destiny' ook 'strategy' op het programma te staan.
Eind volgende week verschijnt een mooi e-book over deze eerste editie. Het zou een goede stap naar borging van al die gepresenteerde denkrichtingen zijn als we over een paar maanden een tweede magazine zouden kunnen uitbrengen, waarin de enthousiaste deelnemers van gisteren verhalen over wat zij in hun eigen omgeving allemaal gedaan hebben met de opbrengsten van Edushock Experience 2012!
Links over Edushock Experience:
Alles bleek anders op het eerste Edushock onderwijscongres in Nederland. Geen gelikte congreszaal voor deze voorlopers in onderwijsland. Geen workshops over klassenmanagement, het digitale schoolbord of lesmethodes door de traditionele onderwijsadviesbureaus of -experts. Nee, het (ijzersterke) organiserend duo Harriet Kollen (@bloei in de twitterwereld) en Lotte Renssen van Blits event hadden gekozen voor workshocks over thema's als authentiek spreken, de omgekeerde leerroute van praktijk naar theorie in de Waterfabriek, passion based learning en het vormgeven aan leeromgevingen buiten de schoolmuren. Je kon ook kiezen uit Edu-Art, heldenkunde, het didactische middel van de dialoogtafel, 'kleur bekennen' van Josien Pennings over voorkeursgedrag en de reis van de held. De hernieuwde kennismaking met MyMachine, een bekroond Belgisch onderwijsproject dat voor echte doorlopende leerlijnen zorgt tussen po, vo en mbo, beviel me uitstekend (tip: nog zo'n indrukwekkend onderwijsinitiatief van onze zuiderburen: http://streetwize.be/).
Al die kennis werd me aangeboden in met hekken en zwarte plastic afgeschermde ruimtes, gevuld met stoeltjes met een hoog zit-en-valrisico vanwege de kwetsbare ouderdom en tafels die ik tot dan uitsluitend aan feesttenten koppelde. Denkbeeldhouwer Guido Crolla legde die sfeer overigens op een fantastische wijze vast in een fotoreeks, die je Edushock laat voelen. Beperkt in mijn bewegingsvrijheid en soms last hebbend van de zeer betrokken groep naast ons, ontstonden er toch waardevolle leermomenten vanwege de bereidheid van alle aanwezigen om te willen leren. Hoe gek het ook klinkt, dat is bij docenten niet altijd een vanzelfsprekendheid.
Alleen de warming-up was ook deze keer een filmpje, maar wel meteen een bijzonder, ondanks de wat eenzijdige muziek en een te sombere voice-over:
Daarna was er ook 'live' volop aandacht voor jongeren met een andere kijk op onderwijs. Vera Camilla heeft het reguliere mbo verlaten en leert liever in haar eigen Academie van het Leven. Haar blog over beauty, fashion en lifestyle heeft dagelijks 13.000 unieke bezoekers. Daar werkt ze soms 10 tot 12 uur per dag aan, maar ze kan er dan ook heel behoorlijk van leven. Een geweldige, gepassioneerde meid met wie het reguliere onderwijs geen raad wist, zeker toen ze op haar blog fijntjes haar mening over haar opleiding formuleerde. Een studierichting, die werd gekenmerkt door een enorm verzuimpercentage en niet te motiveren medestudenten.
1. Word wakker
2. Omarm een concept dat taal en betekenis geeft aan waar jij voor staat. Liefst meerdere. Dompel je onder. Laatje mee varen en voeren
3. Werk en leer samen met je leermeesters en inspiratoren
4. Laat je inspireren door wat je (nog) niet begrijpt
5. Werk als een dolle aan je eigen meesterschap. Lees alles, weet alles. Blijf leren. Ken iedereen. Het idee van op een paard gaan zitten, is niet genoeg. Je moet ook goed kunnen rijden
6. Zoek partners op dezelfde essentie en waar je mee op vakantie zou willen en kunnen
7. Heb het Lef dingen te doen die je nog nooit hebt gedaan en zeg en zorg dat het goed komt. Wees onverschrokken naïef
8. Maak formeel informeel, congressen, opdrachten, plannen van aanpak, verslagen, ontmoetingen
9. Maak je Levens Werkdag zo mooi mogelijk. Begrijp dat mooi werk ook automatisch goed werk is. Wees waarachtig en laat je raken. Verwar werk met vriendschap en leven. Maak van je werk je leven. Besef dat het levenstijd is die je opmaakt.
10. Hou de dingen kleinschalig, geheim en ondergronds. Niet voor iedereen. Zeker nooit verplicht. Maak iets zo tot object van begeerte
11. Gebruik nieuwe, consistente taal.
12. Weet wat je weglaat. Ken de gangbare modellen en concepten en vervang deze door lichtvoetige versies.
13. Laat je niet vangen. Hoor overal bij en nergens. Beweeg in verschillende groepen en verbind deze.
14. Raak jezelf niet kwijt. Blijf staan voor je zaak. Kies voor de consequenties van je overtuiging. Als je vrijgevig wilt zijn, geef je de meeste rondjes
15. Geef andere meesters ruimte, podium en licht
16. Doe maar wat. En doe dat toevallig heel goed
17. Buig de regels naar je eigen hand. Of ontduik ze. Of ontregel ze
18. Laat je irritatie de bron zijn van iets nieuws en schoons
19. Geniet ervan maar niet te lang. Blijf nieuwsgierig naar wat nog ontdekt kan worden. Omring je met lokpaarden die jou verleiden van je eigen eiland af te komen
20. Geloof vooral niet wat ik te zeggen heb. Maar onderzoek wat het voor jou betekent om lokpaard te zijn. Hanteer daarbij het principe van vooruit leven en achteruit leren. Naai het genie er achteraf in. Ontdek je eigen meesterschap. En doe dat beter dan ik. Bijvoorbeeld in 5 lessen...
En dit is het bewuste filmpje:
Links over Edushock Experience:
http://www.muzketier.nl/?p=2494 met de tekst van de tweetserenade
http://www.karinblogt.nl/archives/4041 mooie blog van deelnemer Karin Winters
http://www.trendmatcher.nl/ Een blog over dit event van een digitale onderwijziger
http://kimravers.wordpress.com/2012/03/08/edushockexperience/ mooie ter plekke getekende visuals
Een YouTube-filmpje van Lex Hupe met een korte sfeerimpressie van Edushock.
Een film op Leraar24 over de omgekeerde leerweg van de Waterfabriek.
Een YouTube-filmpje van Lex Hupe met een korte sfeerimpressie van Edushock.
Een film op Leraar24 over de omgekeerde leerweg van de Waterfabriek.
woensdag 22 februari 2012
Carnaval in al zijn puurheid
Vasten komt traditioneel na carnaval. Anno 2012 schijnt het minder tijd doorbrengen op sociale netwerken ook al vastenpunten op te leveren. Als dat zo is, heb ik er al heel wat tijdens de carnavalsdagen verzameld. Sinds donderdagmiddag 17 uur heb ik me namelijk zes dagen van de digitale buitenwereld afgesloten. Ik liet me tot vannnacht liefst 43 uur heel bewust onderdompelen in het zalige bad van humor, plezier, zingen, dansen, kijken, verwonderen, genieten. Zes dagen leven op sjoes (geen carnavals- noch godendrank kun je zo sensueel uitspreken!), hamburgers met augurkjes en gedroogde, gebakken uitjes, Turkse broodjes met olijven en hete worstjes, ei met bacon, een pizzapunt, blokjes kaas en worst en veel te veel gehaktballetjes in alle soorten en maten. Niet te begrijpen voor een ieder die niet met dit virus is besmet.
Toch wil ik een poging wagen om iets van dat geheim prijs te geven. Carnaval heeft niets te maken met lust en goedkope sex, maar alles met verleiden en verlangen. Niets met clichés en wetmatigheden, maar alles met originaliteit, creativiteit en spontaniteit. Niets met plichtmatige gesprekken en wenselijk gedrag, maar alles met juweeltjes van toevallige ontmoetingen en spontane invallen. Zoals maandagmiddag. Kapot moe zat ik op een vensterbank in hartje Maastricht. Opeens schoof een oud vrouwtje naast mij aan. Of ik misschien haar Secondlove.nl date was? 5 hele minuten hebben we een weergaloze act voor twee personen opgevoerd. Totdat haar bejaarde man verscheen en aan z'n Marie vroeg of het toch niet tijd werd om verder door de stad te trekken. Dat is carnaval in al zijn puurheid. Zo kan ik nog uren verhalen over wat carnaval 2012 mij aan soulfood heeft opgeleverd.
Carnaval is in elk geval ook het feest bij uitstek om het beelddenken te stimuleren. Daarom een paar persoonlijke foto's als kleurrijke bewijsstukken voor het echte carnavalsgevoel.
.jpg)
.jpg)
Gedetailleerde carnavalskunst
.jpg)
.jpg)
Toch wil ik een poging wagen om iets van dat geheim prijs te geven. Carnaval heeft niets te maken met lust en goedkope sex, maar alles met verleiden en verlangen. Niets met clichés en wetmatigheden, maar alles met originaliteit, creativiteit en spontaniteit. Niets met plichtmatige gesprekken en wenselijk gedrag, maar alles met juweeltjes van toevallige ontmoetingen en spontane invallen. Zoals maandagmiddag. Kapot moe zat ik op een vensterbank in hartje Maastricht. Opeens schoof een oud vrouwtje naast mij aan. Of ik misschien haar Secondlove.nl date was? 5 hele minuten hebben we een weergaloze act voor twee personen opgevoerd. Totdat haar bejaarde man verscheen en aan z'n Marie vroeg of het toch niet tijd werd om verder door de stad te trekken. Dat is carnaval in al zijn puurheid. Zo kan ik nog uren verhalen over wat carnaval 2012 mij aan soulfood heeft opgeleverd.
Carnaval is in elk geval ook het feest bij uitstek om het beelddenken te stimuleren. Daarom een paar persoonlijke foto's als kleurrijke bewijsstukken voor het echte carnavalsgevoel.
Het Amorsplein in hartje Maastricht van bovenaf...
Zo vader, zo zoon... Hun vriendin, een Amerikaanse van geboorte, heeft deze prachtige foto gemaakt en nog een paar hele fraaie, te bewonderen op haar eigen blog: www.fleuropean.com
.jpg)
Zo moeder, zo dochter...
.jpg)
Gedetailleerde carnavalskunst
.jpg)
Deze kids hoef je straks carnaval niet uit te leggen...
.jpg)
Nooit alleen, ook in de massa niet.
En dan is dinsdagavond heel laat alles voorbij. Daarover is een liedje gemaakt dat zo precies het gevoel op dat moment weergeeft, dat zelfs de buitenstaander die de tekst niet helemaal begrijpt, een beetje voelt wat het is om als carnavalsvierder weer een jaar te moeten wachten:
vrijdag 10 februari 2012
De inspiratiekaravaan
Op precies 126,7 km van mijn Gulpens Geluk ligt in de Franse Ardennen het, bij deze vrieskou en noorderwind van God en Walen verlaten Denée, een dorpje bij Namur. Daar was ik afgelopen woensdag als eendaagse medereiziger van de Inspiratiekaravaan ingecheckt. Het is zo'n locatie waar je meteen verliefd op bent. Wat ooit diende als lokale basisschool en daarna als gemeentehuis is door twee architecten omgetoverd in een uniek concept om mensen te verleiden. Ik zou het willen bejubelen, maar heb ontdekt dat Anne en Jean-Luc Laloux aan de hand van foto's en tekst online zelf het verhaal van dit prachtige oord al fraai hebben neergezet: http://www.laclasse.be/nl/presentation.php.
Sandra van Kolfschoten en Harriët Kollen hebben de Inspiratiekaravaan bedacht. De formule: het moet wel iets heel waardevols opleveren als je een midweek met een aantal bijzondere mensen in een mooie omgeving bij elkaar gaat zitten om elkaar te inspireren. Het Duo Speciaal beschrijft dat fraaier: de Inspiratiekaravaan is een mooie mix van TalentMakelaars, LeerMeesters en WaarMakers die iedere keer verandert van samenstelling. Je gaat je persoonlijk talent optimaal benutten en drijft mee op de flow van de groep.
Woensdag hadden Sandra en Harriët een viertal mensen uitgenodigd om als inspirator met de groep aan de slag te gaan. Jan Jacobs begeleidt dagelijks coaches, trainers en therapeuten in het opzetten van een bloeiende praktijk. Dirk de Boe is de man achter Edushock, dat zoveel goede dingen zegt over en doet met het leren van de toekomst. Dirk is op 7 maart ook betrokken bij het eerste Onderwijs Co-Creatie Congres in Nederland. Leo Crombach is de bedenker van Lijnspel, een dynamisch samenwerkingsverband tussen jonge, creatieve bedrijven in het Zuid-Limburgse Heerlen. En als creatief leider van de TalentenAcademie & Online Onderwijskenniscentrum van SVO|PL werd ik ook geacht te inspireren.
Nu geloof ik er niet in dat er een constante is in de rol van inspirator en van degene die geïnspireerd wordt. Zoals ik ervan overtuigd ben dat bij goed onderwijs ook de rol van leraar en leerling een steeds wisselende is, afhankelijk van welke kennis en vaardigheden worden gedeeld. Het bewijs daarvan werd ook deze keer geleverd. Aan het einde van de twee sessies werd ik uitgebreid bedankt voor mijn inbreng als inspirator, terwijl ik juist het gevoel had dat ik zoveel inspiratie had mogen ontvangen. Bijvoorbeeld van Piet Hurkmans van The Needs, die organisaties ondersteunt in hun ontwikkeling naar authenciteit. Hij leerde me in te zien dat ik mensen te snel be- en vaker zelfs veroordeel op basis van wat ze zeggen, terwijl er vaak zoveel achter hun woorden aan behoeften en gevoelens schuilt. Hij tipte mij om me eens te verdiepen in geweldloze communicatie en dat zal ik ook zeker snel doen. Piet is namelijk zo iemand van wie je al na een korte ontmoeting weet dat je hem op basis van zijn persoonlijkheid zoveel vaker een plek in je leven zou willen geven om te kunnen spiegelen, dromen en vervolgens weer aan de slag te gaan. Of de ogenschijnlijk zo zelfverzekerde Ellen Doornbosch - architecte van bijzondere omgevingen in onderwijs en zorg - die deze dag laat zien wat ik uit levenservaring al wist: zulke vrouwen worden nog mooier als ze juist iets van hun kwetsbaarheid laten zien. En zo kan ik nog 14 bijzondere karavaangangers beschrijven, elk met een eigen verhaal, eigen dromen, en een eigen aanbod van kennis en gevoelens voor de andere reizigers van deze inspiratiedagen. Liever nog sla ik hen van binnen op en wil ik dankbaar zijn voor alweer een onvergetelijke mensendag in mijn leven.
Sandra van Kolfschoten en Harriët Kollen hebben de Inspiratiekaravaan bedacht. De formule: het moet wel iets heel waardevols opleveren als je een midweek met een aantal bijzondere mensen in een mooie omgeving bij elkaar gaat zitten om elkaar te inspireren. Het Duo Speciaal beschrijft dat fraaier: de Inspiratiekaravaan is een mooie mix van TalentMakelaars, LeerMeesters en WaarMakers die iedere keer verandert van samenstelling. Je gaat je persoonlijk talent optimaal benutten en drijft mee op de flow van de groep.
Woensdag hadden Sandra en Harriët een viertal mensen uitgenodigd om als inspirator met de groep aan de slag te gaan. Jan Jacobs begeleidt dagelijks coaches, trainers en therapeuten in het opzetten van een bloeiende praktijk. Dirk de Boe is de man achter Edushock, dat zoveel goede dingen zegt over en doet met het leren van de toekomst. Dirk is op 7 maart ook betrokken bij het eerste Onderwijs Co-Creatie Congres in Nederland. Leo Crombach is de bedenker van Lijnspel, een dynamisch samenwerkingsverband tussen jonge, creatieve bedrijven in het Zuid-Limburgse Heerlen. En als creatief leider van de TalentenAcademie & Online Onderwijskenniscentrum van SVO|PL werd ik ook geacht te inspireren.
Nu geloof ik er niet in dat er een constante is in de rol van inspirator en van degene die geïnspireerd wordt. Zoals ik ervan overtuigd ben dat bij goed onderwijs ook de rol van leraar en leerling een steeds wisselende is, afhankelijk van welke kennis en vaardigheden worden gedeeld. Het bewijs daarvan werd ook deze keer geleverd. Aan het einde van de twee sessies werd ik uitgebreid bedankt voor mijn inbreng als inspirator, terwijl ik juist het gevoel had dat ik zoveel inspiratie had mogen ontvangen. Bijvoorbeeld van Piet Hurkmans van The Needs, die organisaties ondersteunt in hun ontwikkeling naar authenciteit. Hij leerde me in te zien dat ik mensen te snel be- en vaker zelfs veroordeel op basis van wat ze zeggen, terwijl er vaak zoveel achter hun woorden aan behoeften en gevoelens schuilt. Hij tipte mij om me eens te verdiepen in geweldloze communicatie en dat zal ik ook zeker snel doen. Piet is namelijk zo iemand van wie je al na een korte ontmoeting weet dat je hem op basis van zijn persoonlijkheid zoveel vaker een plek in je leven zou willen geven om te kunnen spiegelen, dromen en vervolgens weer aan de slag te gaan. Of de ogenschijnlijk zo zelfverzekerde Ellen Doornbosch - architecte van bijzondere omgevingen in onderwijs en zorg - die deze dag laat zien wat ik uit levenservaring al wist: zulke vrouwen worden nog mooier als ze juist iets van hun kwetsbaarheid laten zien. En zo kan ik nog 14 bijzondere karavaangangers beschrijven, elk met een eigen verhaal, eigen dromen, en een eigen aanbod van kennis en gevoelens voor de andere reizigers van deze inspiratiedagen. Liever nog sla ik hen van binnen op en wil ik dankbaar zijn voor alweer een onvergetelijke mensendag in mijn leven.
zondag 5 februari 2012
Achter de schermen van TEDxEutropolis
What makes your soul smiles? Volgens Bert Corsius, een van de eerste sprekers op de 2012-editie van TEDxEutropolis zou dat de kernvraag in het leven moeten zijn. Op deze zaterdag 4 februari vind ik het antwoord tijdens het event zelf, omdat ik er weer zoveel nieuwe, inspirerende mensen ontmoet. Voelde vorig jaar de (geslaagde) start in Heerlen nog net iets te veel als een incrowd-feestje aan, gisteren struikelde ik in het Muziekodroom in Hasselt over nieuwe, voor mij onbekende ideeënmakers. Een parel onder hen wil ik graag met je delen: Valerie Del Re.
Samen met Valerie is het mijn taak om de sprekers van deze TEDx achter het podium te begeleiden. Zij is me in de voorbereiding al opgevallen. Zo'n jonge dertiger die weet dat de wereld aan haar voeten ligt. Valerie is er deze morgen in de ijskoude backstageruimte al, als ik me twee uur voor de opening meld.
Zelf heb ik op dit vroege uur alleen maar zin in koffie en een croissantje, Valerie blijkbaar al in contracten ordenen, koffie zetten, oplossingen met vrijwilligers delen en enthousiasmeren. 'Ze zou zo bij Seats2Meet, Martijn Aslander, Durf te vragen, Fanny Koerts of de Inspiratiekaravaan passen', schiet het door mijn hoofd. Dan vertelt ze me dat ik bij de opening even alleen de klus achter de gordijnen moet doen, want ze moet als.... wethouder van Hasselt het TED-publiek verwelkomen. Valerie als succesvol entrepeneur in de creatieve industrie, organisator van een Zomerfestival, kartrekster van het project 'Hasselt Modestad': ja, het had gekund. Maar deze dynamische vrouw had ik nooit ingeschat als een wethouder met Financiën, Burgerlijke Stand en Bevolking, Jeugd en Studentenzaken in haar portefeuille. 'En omdat ik het zo leuk vind en er in Hasselt op dat gebied zoveel gebeurt, doe ik er de laatste tijd ook stiekem Cultuur voor een deel bij.'
Eén van die creatieve hotspots van haar Hasselt ligt op loopafstand van het Muziekodroom, namelijk KAAI 16, een prachtig ingericht gebouw waar studenten en creatieve ondernemers elkaar steeds beter weten te vinden. Daar zouden de collega's van Valerie in Maastricht en Heerlen snel eens moeten gaan kijken als ze daadwerkelijk de jonge, creatieve ondernemers in hun stad willen faciliteren. En maak dan meteen een afspraak met deze Valerie, voor Hasselt een geschenk uit de hemel. Bezoek tot dan alvast de site van deze levende Vonk van Vernieuwing.
Maar TEDxEutroplis was natuurlijk niet alleen vanwege Valerie gisteren Trending Topic voor twitterend Nederland. Dit was voor mij voor en achter de schermen de top 5 (in willekeurige volgorde) en die wil ik daarom graag linken:
1. Jihyun Ryou overtuigde door haar warm pleidooi om heel wat producten juist niet in de ijskast te bewaren: www.savefoodfromthefridge.com
2. Fotograaf Anton Kusters boeide door zijn verhaal over de opdracht voor de Yakuzu, de Japanse maffia.
3. Frank en Patrick Riklin, die principieel kunst willen maken op plekken waar je dat niet verwacht en dus in elk geval buiten musea. Dat leverde ook het succesvolle Nul Sterren Hotel- concept op.
4. Thomas Lommee van OpenStructures die samen met anderen werkt aan een open ontwerpsysteem voor allerlei producten (van huishoudapparaten tot complete woningen).
5. Arnoud Raskin met zijn mobiele school voor straatkinderen en de vertaling van street skills voor ondernemers.
En als object was de bestaande doorkijk-kerk van Arnout en Gijs Van Vaerenbergh heel bijzonder. Ook op YouTube:
Het leuke van dit jaar vond ik ook de twee muzikale optredens:
Sabena, verrassende 'multicolor pret-elektropop' zoals ze dat aan mij uitlegden. En de heerlijke Italo swingmuziek van de Genkse Al Paone Band. Snel naar Limburg halen! Voor wie het heeft gemist, dit zijn hun clips:
Tot slot: wat mij betreft, mag VIA2018 snel een keer gaan praten met Matthijs Maussen, die er in San Sebastian in slaagde om zonder al te veel geld heel veel 'gewone' mensen enthousiast voor het project 'Culturele Hoofdstad van Europa 2016' te maken. Terwijl we wachten op zijn TED-talk, vertrouwt hij me toe: 'In San Sebastian hebben we op een zeer creatieve en heel goedkope manier een volksbeweging op gang gebracht in de aanloop naar de uitverkiezing tot Culturele Hoofdstad van Europa. In Nederland werkt men op dit moment met hele andere budgetten en dan moet je oppassen dat het voor velen geen aantrekkelijk klusje wordt en moet je er extra attent op zijn dat je de gewone mensen voldoende bij dat proces betrekt."
Ik begon met een bijzondere Valerie en eindig er ook mee: Valerie Frissen. Helaas ontbrak zij gisteren in Hasselt door ziekte, maar toch even een inhaalslag, want ze heeft nogal wat filmpjes met haar visie op YouTube staan. Dit is er één van:
Zelf heb ik op dit vroege uur alleen maar zin in koffie en een croissantje, Valerie blijkbaar al in contracten ordenen, koffie zetten, oplossingen met vrijwilligers delen en enthousiasmeren. 'Ze zou zo bij Seats2Meet, Martijn Aslander, Durf te vragen, Fanny Koerts of de Inspiratiekaravaan passen', schiet het door mijn hoofd. Dan vertelt ze me dat ik bij de opening even alleen de klus achter de gordijnen moet doen, want ze moet als.... wethouder van Hasselt het TED-publiek verwelkomen. Valerie als succesvol entrepeneur in de creatieve industrie, organisator van een Zomerfestival, kartrekster van het project 'Hasselt Modestad': ja, het had gekund. Maar deze dynamische vrouw had ik nooit ingeschat als een wethouder met Financiën, Burgerlijke Stand en Bevolking, Jeugd en Studentenzaken in haar portefeuille. 'En omdat ik het zo leuk vind en er in Hasselt op dat gebied zoveel gebeurt, doe ik er de laatste tijd ook stiekem Cultuur voor een deel bij.'
Eén van die creatieve hotspots van haar Hasselt ligt op loopafstand van het Muziekodroom, namelijk KAAI 16, een prachtig ingericht gebouw waar studenten en creatieve ondernemers elkaar steeds beter weten te vinden. Daar zouden de collega's van Valerie in Maastricht en Heerlen snel eens moeten gaan kijken als ze daadwerkelijk de jonge, creatieve ondernemers in hun stad willen faciliteren. En maak dan meteen een afspraak met deze Valerie, voor Hasselt een geschenk uit de hemel. Bezoek tot dan alvast de site van deze levende Vonk van Vernieuwing.
Maar TEDxEutroplis was natuurlijk niet alleen vanwege Valerie gisteren Trending Topic voor twitterend Nederland. Dit was voor mij voor en achter de schermen de top 5 (in willekeurige volgorde) en die wil ik daarom graag linken:
1. Jihyun Ryou overtuigde door haar warm pleidooi om heel wat producten juist niet in de ijskast te bewaren: www.savefoodfromthefridge.com
2. Fotograaf Anton Kusters boeide door zijn verhaal over de opdracht voor de Yakuzu, de Japanse maffia.
3. Frank en Patrick Riklin, die principieel kunst willen maken op plekken waar je dat niet verwacht en dus in elk geval buiten musea. Dat leverde ook het succesvolle Nul Sterren Hotel- concept op.
4. Thomas Lommee van OpenStructures die samen met anderen werkt aan een open ontwerpsysteem voor allerlei producten (van huishoudapparaten tot complete woningen).
5. Arnoud Raskin met zijn mobiele school voor straatkinderen en de vertaling van street skills voor ondernemers.
En als object was de bestaande doorkijk-kerk van Arnout en Gijs Van Vaerenbergh heel bijzonder. Ook op YouTube:
Het leuke van dit jaar vond ik ook de twee muzikale optredens:
Sabena, verrassende 'multicolor pret-elektropop' zoals ze dat aan mij uitlegden. En de heerlijke Italo swingmuziek van de Genkse Al Paone Band. Snel naar Limburg halen! Voor wie het heeft gemist, dit zijn hun clips:
Tot slot: wat mij betreft, mag VIA2018 snel een keer gaan praten met Matthijs Maussen, die er in San Sebastian in slaagde om zonder al te veel geld heel veel 'gewone' mensen enthousiast voor het project 'Culturele Hoofdstad van Europa 2016' te maken. Terwijl we wachten op zijn TED-talk, vertrouwt hij me toe: 'In San Sebastian hebben we op een zeer creatieve en heel goedkope manier een volksbeweging op gang gebracht in de aanloop naar de uitverkiezing tot Culturele Hoofdstad van Europa. In Nederland werkt men op dit moment met hele andere budgetten en dan moet je oppassen dat het voor velen geen aantrekkelijk klusje wordt en moet je er extra attent op zijn dat je de gewone mensen voldoende bij dat proces betrekt."
Ik begon met een bijzondere Valerie en eindig er ook mee: Valerie Frissen. Helaas ontbrak zij gisteren in Hasselt door ziekte, maar toch even een inhaalslag, want ze heeft nogal wat filmpjes met haar visie op YouTube staan. Dit is er één van:
Abonneren op:
Posts (Atom)