Welkom

Mijn naam is Tjeu. Een ontelbare woordenstroom heb ik in mijn leven al gedeeld. Met vrienden, lezers, leerlingen, collega's en onbekenden. Vol liefde, emotie, soms met woede, dan weer met grote dankbaarheid. In boeken, op schoolborden, in trendy magazines, tijdschriften en nu online. Voor mij, voor jou.



zaterdag 9 oktober 2010

Het vetpercentage is weer op peil

Mijn favoriete muzikale hero is Arno Adams uit de stad van VVV-Venlo. YouTube laat je op verzoek zien waarom. Wereldberoemd in sommige delen van Limburg. Net geen dakloze junkie, omdat het kwartje op beslissende momenten in zijn turbulente leven toch naar de goede kant viel. Maar voor de rest heeft hij zo wat alles in zijn leven meegemaakt wat anderen zou choqueren. Dus hoort hij qua genre thuis in het zwart-romantische rijtje van Jacques Brel, Chet Baker en Tom Waits.
Arno heeft schitterende teksten, zeker bij een stevige whisky of een Grimberger in een verlaten bruine kroeg. Twee van zijn quotes waren een tijdje van toepassing op mijn voetbalbeleving. Als het te veel op werken gaat lijken, vind ik er niks meer aan.' Na ruim 30 jaar van het ene naar het ander stadion gehold te zijn om wedstrijd na wedstrijd te analyseren of alweer weken aan de grillen van een bekende trainer overgeleverd te zijn voor wel of geen interview, heb ik een tijdje in een voetbaldip  gezeten. Ik kan het niet mooier zeggen dan quote 2 van Adams als hij het over zijn zoveelste mislukte relatie heeft: ‘Ik hou nog steeds van haar, maar het vet is er af.’  Het sloop er zomaar in: de passie voor het mogen ondergaan van een beladen voetbalduel werd opeens een leuk avondje tijdverdrijf. Dodelijk voor de motivatie.
Op precies 72,4 km van Venlo vond ik op zaterdag 28 augustus het gevoel weer terug dat voetbal voor een groot deel mijn leven moet bepalen om lekker in mijn vel te kunnen zitten. Die avond was ik uitgenodigd voor NEC – SC Heerenveen door de uitgever van het vakblad De Voetbaltrainer en ex-hoofdredacteur Henny Kormelink. We deden wat we al zo vaak hebben gedaan: eten in een moordtent – dit keer ‘Manna’- en dan dromen over allerlei mooie projecten in de toekomst. Inspirerend en boeiend. Dat gold ook voor de ontmoeting met een andere gastheer van die avond, Herman Poos. Officieel is hij naast lid van de adviesraad van NEC ‘innovatiepromotor’ van Syntens. Maar veel meer denk ik aan hem terug als voetbaljournalist van het AD, met wie ik ooit mocht samenwerken aan het project Goalmaster ter promotie van het jeugdvoetbal. Of aan de negen jaren waarin hij als manager communicatie perfect aanvoelde hoe je als KNVB met je achterban moet communiceren. Herman behoort tot het type zeldzaam fijne mensen, van wie je het een voorrecht vindt dat je hen in je leven bent tegengekomen. Ik genoot die avond ouderwets van zijn inzicht in het spelletje, maar vooral van zijn omgang met de NEC-supporters. Onopvallend loodste hij de ene na de andere bejaarde supporter tijdens het noodweer door de drukte. Als zo’n supporter wat meer tijd claimde voor zijn verhaal, had Herman daar alle begrip voor. Hij keek dan niet stiekem rond of er een interessante sponsor of bobo in de buurt stond, maar bleef met z’n aandacht gericht op die ene, gepassioneerde supporter. Een gedrag dat ik zo vaak gemist heb bij bekende trainers, spelers en bestuursleden. Herman vertelde ook hoe in de aanloop naar dit seizoen op een dag Kluivert zich bij NEC heeft gemeld met het verzoek om praktijkervaring als trainer op te mogen doen. Geen eisen, geen wensen, alleen maar z’n instinct volgend dat hij van Wiljan Vloet, die hij kent van zijn PSV-tijd, heel veel kan leren.
‘Bijna bekruipt me het oude gevoel weer’, zei ik vlak voor de wedstrijd tegen m’n ‘baas’.  ‘Mooi zo’, was z’n nuchter Fries antwoord. Wat later op de avond gebeurde er een klein wonder, dat ik niet meer voor mogelijk had gehouden. NEC en SC Heerenveen trakteerden me in de tweede helft op een fantastische voetbalhappening, qua beleving mooier dan 90% van de WK-duels. 22 spelers die bereid waren om voor elke meter te vechten, veel spektakel en een enorm spannend scoreverloop in een perfecte ambiance. Natuurlijk kon ik het niet laten om weer te analyseren. Daardoor raakte ik helemaal in de ban van NEC-middenvelder Schøne. Die avond lukte hem bijna alles. Zo slim, zo effectief, zo bepalend. En dus was de avond perfect. Om weer bij Arno uit te komen: ‘Qua passie voor het voetballen zit het sinds dat avondje Nijmegen wat mijn vetpercentage betreft weer helemaal goed’. Dus bekende trainer: als ik je de komende tijd voor een interview bel, snel happen. Het wordt namelijk een ouderwets mooi verhaal.    

Geen opmerkingen:

Een reactie posten