Leven in 2020?

Een vakantie met wisselvallig weer kent ook heel wat voordelen. Een wat al te snel afwisselende buienreeks nodigde me uit om te dromen over de toekomst. Eerst samen bij een overheerlijke koffie met geklopte melk, waar de liefde voor het detail zelfs letterlijk vanaf sprong. Daarna tijdens een doezelmoment op de bank en uiteindelijk toch weer met behulp van de You Tube-button op mijn iPad. Een korte zoektocht leverde o.a. het volgende fraaie resultaat op, dat ik graag wil delen. Oftewel, leven in 2020?



Als God in....

Hoe was het in Friesland? Naar verwachting krijg ik deze vraag de komende tijd regelmatig gesteld, daar het land van Abe, suikerbrood, het Tjeukemeer, indrukwekkende vergezichten en vooral wolkenpartijen de afgelopen week een van onze vakantiebestemmingen van 2011 was. Mijn antwoord zal misschien verrassen: we zijn er weer vooral heel gelukkig geweest. Laat me uitleggen waarom.

Na terugkomst heb ik gisteravond zonder één moment van zapneigingen gefascineerd zitten kijken naar streekgenoot en VPRO's Zomergast Step Vaessen. Voor mij pure top-tv, maar ik weet: niets is zo persoonlijk als smaak. Deze verslaggeefster en anchorwoman van Al Jazeera koos als één van haar favoriete fragmenten voor een stukje documentaire van Roko Belic, die in vier jaar tijd door veertien landen reisde om antwoord te krijgen op de vraag wat mensen gelukkig maakt. Hij ontdekte dat de mensen in de sloppenwijken van India vaak gelukkiger zijn dan menig rijke Amerikaan. Dat komt vooral door hun oprecht gevoel van kameraadschap en verbondenheid onder die loodzware omstandigheden. Het geselecteerde fragment van Step ging echter over de liefst 50.000 inwoners van honderd jaar en ouder, die leven op het Japanse eiland Okiwana. Hun levenselixer: stevige vriendschaps- en familiale banden, een sterk sociaal netwerk, een hoge mate van stressbestendigheid door meditatie, een combinatie van Oosterse en Westerse geneeskunde, veel beweging, volkoren brood, groente en fruit en weinig vis.

Na mijn weekje Friesland kan ik me daar alles bij voorstellen. Volstrekt gelukkig voelden we ons in de aanwezigheid van onze vrienden Ity en Koen Eekma, die hun paradijs aan een van de vele Friese wateren met ons deelden om ook onze vriendschapsbanden verder te verstevigen.

Fries paradijsje

Van enige vorm van stress was dankzij de prachtige omgeving, de zon, de heerlijke wind, het straattheater tijdens de Sneker Simmer 2011 en de culturele fijnproeverij in de De Ontdekking in Heerenveen geen sprake. Ook beweging hebben we genoeg gehad, bijvoorbeeld tijdens de wandelingen in de bossen van Oranjewoude. Wat anders was dan in Okiwana: we hebben in Harlingen e.o. wel gekozen voor veel vis: van kibbeling tot makreel, van zalm tot en met mosselen.

Sneker Simmer 2011

Dat je je ook heel gelukkig kunt voelen zonder volkoren brood, werd op de terugreis bewezen. Aan het Binnenpad 123 in Giethoorn ontdekten we een tweede paradijs: de theetuin 'Chocopunter' van Fenna en Pim. Daar keken we even in het boek 'Leven als God in Overijssel' om vervolgens snel zelf dat gevoel te ondergaan. Werkelijk alles zat op dat moment mee. Het uitzicht, de stilte, de zon, de bloemenzee, Fenna en Pim, ruisende wind en Noa's 'Beautiful that way' uit 'La Vita è bella' op de achtergrond. En voor ons op het tafeltje een Latte, stukjes wortel-, noten- en kwarktaart met kiwi en vers fruit. Tranen van gelukzaligheid drongen zich op, zoals een paar jaar geleden op het tweepersoons terras van een van de mooiste koffiehuizen van Toscane, Caffé Poliziano in Montepulciano, waar Fellini zo graag kwam.

Gelukzalig...

Volgens de Wetten van Okiwana zijn we in Friesland en Overijssel een weekje ouder geworden, maar hebben al die pareltjes van geluk ons leven hoe dan ook met maanden verlengd.

 Noa/La Vita e bella

 

Puffend pronken

Een dagje 29 graden in de schaduw. We wisten gisteren niet meer wat ons overkwam. Het leverde voorspelbare situaties op: klagende terrasbezoekers omdat het meteen weer heel erg warm was, terecht om ijs zeurende kids, schaamteloze blote buiken en verkeerde leggings. Dan ben ik altijd heel blij met een  onverwacht moment.

Gistermiddag 15.41 uur, Gulpense tijd. Het is een mooie trend dat steeds meer vrouwelijke schoonheden per racefiets de Limburgse heuvels proberen te bedwingen. Perfect opgemaakt, met een voorkeur voor dure wielergadgets en vooral geen grammetje vet te veel. Zo'n wielerengel reed als een levende expositie van schoonheid en sportiviteit gisteren in mijn dorp de steile Dorpsstraat op, zichtbaar genietend van vele jaloerse blikken. Totdat ze opeens achter haar een onbekend geluid hoorde. Voordat ze het besefte, werd ze voorbijgereden door een man met een felgekleurd oranjeshirt in een ...scootmobiel, die precies op dat moment fijntjes glimlachend aan zijn sigaar trok. Van schrik schakelde zij ook nog eens verkeerd en kon niet aanhaken. Puffend pronken in het kwadraat. Puur zomergenot anno 2011.