Welkom

Mijn naam is Tjeu. Een ontelbare woordenstroom heb ik in mijn leven al gedeeld. Met vrienden, lezers, leerlingen, collega's en onbekenden. Vol liefde, emotie, soms met woede, dan weer met grote dankbaarheid. In boeken, op schoolborden, in trendy magazines, tijdschriften en nu online. Voor mij, voor jou.



zondag 5 mei 2013

Een stad om te zoenen

'Als de zon straalt, straal terug' is de eerste 'repin' van deze Bevrijdingsdag 2013. Met dank aan Loesje. Past helemaal bij ons heerlijk weekendje Belgisch Mechelen dat we net achter de rug hebben. Ook wij lieten ons verleiden door een paginagroot artikel in de weekendbijlage van De Volkskrant om een keer Antwerpen, Brussel, Leuven of Gent in te ruilen voor Mechelen, nog geen 20 kilometer boven Brussel en dus 141 km van Gulpen.

We zijn het volstrekt eens met die coole, trendy verkoper van Supergoods (ecologische kleding & design) in de Onze-Lieve-Vrouwestraat: de kop boven dat bewuste artikel ('Belgisch Berlijn') is wat te ambitieus, maar de stad maakt haar slogan 'om te zoenen' zeker waar. Hier komen we terug!

Voor wie ook een keer bij onze zuiderburen anders verleid wil worden, delen we graag de volgende tips:
- Slapen in het voormalige klooster  en kerk St.Martin's Patershof: ook een visuele belevenis. En voor zoveel hotels geldt ook voor dit: wachten om een mooie online aanbieding.

 
 - Ontbijten bij Sister Bean in het hoekje van de Vismarkt, met zelfgemaakte notenbrood en dat geldt ook voor de chocopasta, honing en jam. Het bio-eitje, het sapje en een goede kop koffie voor minder dan een tientje zorgen ervoor dat je de dag meteen goed begint. We ruilen het voospelbaar ontbijt in een hotel trouwens altijd in voor een dagstarter in een lokale kroeg. Hebben we nog nooit spijt van gehad.
 
 
- Loodrecht op de Vismarkt vind je de Begijnenstraat, met bepaald geen uitnodigende aanblik als je het steegje inkijkt. Maar iets verderop tref je er leuke straattuintjes, een uitstekend restaurant (Graspoort) en op 23 een relaxte wijnbar (Unwined) aan. Aan de voet van de St. Romboutstoren ligt er ook nog de Barromundo Loungebar waar je 's avonds heerlijke cocktails kunt drinken.
  
Straattuintje naast restaurant Graspoort in Begijnenstraat
 
Heerlijk ontspannen op de Vismarkt in Hartje Mechelen
 
- De weg tussen de kathedraal en het postkantoor leid je via een leuk pleintje (in de winter schijnt hier de Lord Nelson's Bar & Grill de juiste ambiance te hebben) en de Oude Beggaardenstraat (met het pittoreske Groen Waterke) naar het zeer indrukwekkende Holocaust-museum Kazerne Dossin. Dat mag je niet missen. Nog nooit werd voor ons WO2 zo persoonlijk gemaakt en daardoor zo indringend.  
Groen Waterke
Beeldengroep Dossin
 
Van al deze mensen die het niet hebben gered vind je
 persoonlijke eigendommen terug. Het grijpt je naar je keel.
 
Kazerne Dossin zorgde voor een onvergetelijke 4 mei
 

- Op zaterdag maakt de Grote Markt haar naam het meest waar als er tientallen kramen staan. Op doordeweekse dagen is het er aangenaam toeven, waarbij onze voorkeur de Irish Pub op 24 heeft. Tijdens de markt ontdekten we bij de traditionele viskraam opeens een hektafeltje voor oesters en bubbels. 'Belsjer' kan het haast niet. Wie onder de Grote Markt parkeert, heeft recht op... het lenen van een fiets, een boodschappentas of een paraplu.
 
 
 Oesters en bubbels bij viskraam
 
 
 - Mechelen heeft een  ruim winkelaanbod. Zelf genoten van de prachtige boekhandel De Zondvloed in de Onze-Lieve- Vrouwestraat. Mechelen is een paradijs voor wie graag in schoenenzaken komt en kent ook genoeg kleine, alternatieve winkeltjes:
 
- En zoals in elke Belgische stad kun je je er -in alle prijsklassen- culinair laten verwennen. Wij hebben o.a. genoten van de visbrochette in De Mille in de Nauwstraat (het steegje naar de Vismarkt met ook de bekendste kroeg van Mechelen, De Gouden Vis) en de speciale koffie in de enige echte Mechelse espressobar, Kaffee-ine in alweer de Onze-Lieve-Vrouwestraat.
 
 De visbrochette van De Mille
 
Leuke kroegen in de Nauwstraat
 
Koffie in espressobar Kaffee-ine
 
Kaffee-ine bar van binnen....
 
en van buiten.


Tot slot: Mechelen vastgelegd in een paar details:









 

woensdag 1 mei 2013

Ook een TEDx kan tegenvallen

Een fanatieke fan is kwetsbaar. Je favoriete club verliest altijd wel een keer onnodig. Het beste boek volgens je persoonlijke smaak verliest aan kracht door een matige verfilming. Dat restaurant waar je je gevoelsmiljonair waant, is juist die ene dag gesloten. Of je gaat, net zoals ik afgelopen dinsdag, naar Leuven en ontdekt dat ook een TEDx in een stad waar je zo van hebt leren te houden geen garantie voor een waardevolle dag is.

‘Na Antwerpen, Hasselt, Amsterdam, Heerlen en Roermond behoor ik tot de grote, harde kern van TEDx-supporters.’ Dat dacht ik althans. Maar dinsdag reed ik om 19 uur weer naar huis met de twijfel van een supporter, die niet weet of hij na een pijnlijke degradatie nog een seizoenkaart zal kopen.
Oh ja, met de omgeving – een sfeervolle, antieke zaal in de stadsschouwburg – was niets mis. De fraai uitgelichte dj als warming-up deed de zoveelste bijzondere TED-Experience vermoeden.
 


 

Enkele  aangekondigde thema’s wekten louter nieuwsgierigheid op. ‘Hoe Facebook ons ongelukkig maakt’, ‘Virtual Reality als wapen tegen trauma’s’, een methode om mensen met beginnende Alzheimer aan een beter leven te helpen, nieuwe ontwikkelingen op het gebied van 3D-printing en het Paradijs volgens een 11-jarig meisje. Daarvoor ben je toch zeker bereid om de nieuwe koning en vooral koningin van ons land later die dag pas in de herhaling te zien stralen?

Maar het ging dinsdag in Leuven eigenlijk al mis vanaf de eerste minuten . Daarin werkte onze landgenoot Koen Damhuis, toch succesvol schrijver van ‘De Virtuele Spiegel: Waarom Facebook ons Ongelukkig maakt’ door een verkeerde ademtechniek op mijn zenuwen.

Hij zorgde daarmee als eerste voor het besef dat een TED Talk – na zoveel goede online voorbeelden – alleen nog echt te pruimen is als alles klopt: de omgeving, het thema maar vooral ook het vermogen van de spreker om een goede storyteller te zijn. Anders wordt te pijnlijk duidelijk dat deze formule vanwege het ontbreken van elke vorm van interactiviteit tussen spreker en publiek waarschijnlijk zijn langste tijd heeft gehad. Aan dit inzicht leverde zeker een bijdrage de robotachtige presentatie van Brenda Wiederhold over de aanpak van trauma’s, hoe interessant haar invalshoek ook was.


Het gold zelfs voor de presentatie van de ongetwijfeld geniale, nog zeer jonge Kasper Bormans - volgens het programmaboekje notabene 'personal communication advisor van internationale politici en organisaties' (!) - over hoe hij Alzheimer-patiënten in een vroeg stadium denkt te kunnen helpen. Ik denk dat ik zijn verhaal op papier uit bewondering een aantal keren zou lezen, maar op het podium was hij zo zichtbaar zenuwachtig dat ook zijn verhaal veel aan kracht verloor. Ja, dat was deze keer het Euvel van Leuven: al die wetenschappers konden hun ongetwijfeld grote passie en kennis onvoldoende overbrengen. Na de uiterst zweverige talks van Eduardo Estella over ‘Sunflowers, fireflies and organic living’ en Gill Ruidant over ‘The Power of Adversity’ was mijn portie geduld echt op. Ruidant wilde de zaal zelfs doen geloven dat je eerst een zwaar ongeluk moet hebben gehad – na een avond met te veel drank en te geile vrouwen – en gehoord moet hebben dat je vrouw je plotseling verlaat voordat je begrijpt hoe het leven precies in elkaar zit.
Was het dinsdag in Leuven dan louter kommer en kwel? Bijna, maar niet helemaal. Arnout van den Bossche kan best grappig vertellen over de relatie tussen man en vrouw.  



De verleidingsscène met een cello was gewoon leuk.
 



Maar echt geboeid heb ik alleen geluisterd naar professor Dirk de Wachter, die - naast een goed verhaal - wel de techniek en de originaliteit beheerst om zijn verhaal op zijn toehoorders over te brengen. Zijn boodschap: onze maatschappij is veel te veel gefocust op de centrale vraag van deze teleurstellende TEDx: ‘What makes you happy?’
 
Je moet volgens deze auteur van de bestseller ‘Borderline Times’ vooral eerst ‘unhappy’ mogen zijn, wil je daarna in de juiste proporties het echte geluk kunnen vinden en waarderen. Waarschijnlijk was ik daarom voor het eerst na een TEDx bijzonder gelukkig dat ik weer thuis was.