Ook een TEDx kan tegenvallen

Een fanatieke fan is kwetsbaar. Je favoriete club verliest altijd wel een keer onnodig. Het beste boek volgens je persoonlijke smaak verliest aan kracht door een matige verfilming. Dat restaurant waar je je gevoelsmiljonair waant, is juist die ene dag gesloten. Of je gaat, net zoals ik afgelopen dinsdag, naar Leuven en ontdekt dat ook een TEDx in een stad waar je zo van hebt leren te houden geen garantie voor een waardevolle dag is.

‘Na Antwerpen, Hasselt, Amsterdam, Heerlen en Roermond behoor ik tot de grote, harde kern van TEDx-supporters.’ Dat dacht ik althans. Maar dinsdag reed ik om 19 uur weer naar huis met de twijfel van een supporter, die niet weet of hij na een pijnlijke degradatie nog een seizoenkaart zal kopen.

Oh ja, met de omgeving – een sfeervolle, antieke zaal in de stadsschouwburg – was niets mis. De fraai uitgelichte dj als warming-up deed de zoveelste bijzondere TED-Experience vermoeden.
 

 
Enkele  aangekondigde thema’s wekten louter nieuwsgierigheid op. ‘Hoe Facebook ons ongelukkig maakt’, ‘Virtual Reality als wapen tegen trauma’s’, een methode om mensen met beginnende Alzheimer aan een beter leven te helpen, nieuwe ontwikkelingen op het gebied van 3D-printing en het Paradijs volgens een 11-jarig meisje. Daarvoor ben je toch zeker bereid om de nieuwe koning en vooral koningin van ons land later die dag pas in de herhaling te zien stralen?

Maar het ging dinsdag in Leuven eigenlijk al mis vanaf de eerste minuten . Daarin werkte onze landgenoot Koen Damhuis, toch succesvol schrijver van ‘De Virtuele Spiegel: Waarom Facebook ons Ongelukkig maakt’ door een verkeerde ademtechniek op mijn zenuwen.

Hij zorgde daarmee als eerste voor het besef dat een TED Talk – na zoveel goede online voorbeelden – alleen nog echt te pruimen is als alles klopt: de omgeving, het thema maar vooral ook het vermogen van de spreker om een goede storyteller te zijn. Anders wordt te pijnlijk duidelijk dat deze formule vanwege het ontbreken van elke vorm van interactiviteit tussen spreker en publiek waarschijnlijk zijn langste tijd heeft gehad. Aan dit inzicht leverde zeker een bijdrage de robotachtige presentatie van Brenda Wiederhold over de aanpak van trauma’s, hoe interessant haar invalshoek ook was.

Het gold zelfs voor de presentatie van de ongetwijfeld geniale, nog zeer jonge Kasper Bormans - volgens het programmaboekje notabene 'personal communication advisor van internationale politici en organisaties' (!) - over hoe hij Alzheimer-patiënten in een vroeg stadium denkt te kunnen helpen. Ik denk dat ik zijn verhaal op papier uit bewondering een aantal keren zou lezen, maar op het podium was hij zo zichtbaar zenuwachtig dat ook zijn verhaal veel aan kracht verloor. Ja, dat was deze keer het Euvel van Leuven: al die wetenschappers konden hun ongetwijfeld grote passie en kennis onvoldoende overbrengen. Na de uiterst zweverige talks van Eduardo Estella over ‘Sunflowers, fireflies and organic living’ en Gill Ruidant over ‘The Power of Adversity’ was mijn portie geduld echt op. Ruidant wilde de zaal zelfs doen geloven dat je eerst een zwaar ongeluk moet hebben gehad – na een avond met te veel drank en te geile vrouwen – en gehoord moet hebben dat je vrouw je plotseling verlaat voordat je begrijpt hoe het leven precies in elkaar zit.

Was het dinsdag in Leuven dan louter kommer en kwel? Bijna, maar niet helemaal. Arnout van den Bossche kan best grappig vertellen over de relatie tussen man en vrouw.  

De verleidingsscène met een cello was gewoon leuk.

 

Maar echt geboeid heb ik alleen geluisterd naar professor Dirk de Wachter, die - naast een goed verhaal - wel de techniek en de originaliteit beheerst om zijn verhaal op zijn toehoorders over te brengen. Zijn boodschap: onze maatschappij is veel te veel gefocust op de centrale vraag van deze teleurstellende TEDx: ‘What makes you happy?’

 

Je moet volgens deze auteur van de bestseller ‘Borderline Times’ vooral eerst ‘unhappy’ mogen zijn, wil je daarna in de juiste proporties het echte geluk kunnen vinden en waarderen. Waarschijnlijk was ik daarom voor het eerst na een TEDx bijzonder gelukkig dat ik weer thuis was.