Over de houdbaarheidsdatum van het TEDx-concept bestaan twijfels. Ook bij mij. Er is sprake van overkill en 20 voordrachten achter elkaar vragen veel van je energie en concentratievermogen. Dat het ook anders kan, weet ik sinds het Denkfestival van Brandstof in de Beurs van Berlage in Amsterdam (december 2012). Dat kende ook TEDx-achtige presentaties, maar sloot als event meer aan bij de diversiteit aan leerstijlen en behoeftes van de bezoekers. Je kon er - naast het ondergaan van die inspirerende 'talks' - voor kiezen in andere ruimtes workshops rondom het centrale thema te volgen of deel te nemen aan tafel- en forumdiscussies. De meerwaarde zat zeker ook in de centrale, informele en creatief ingerichte plek waar je gedurende de hele dag het gesprek kon aangaan met sprekers en bezoekers. Een vorm van interactiviteit die veel verder reikt dan die van enkele sprekers die ietwat geforceerd hun publiek opdragen samen te bewegen of een spelletje te spelen.
Toch verliet ik maandag tegen vijven met een goed gevoel Theater aan het Vrijthof. Het team van TEDxMaastricht, en dan in het bijzonder chairman Jan Scheele, Jean-Paul Toonen, Ana Mihail en Gonny Willems, werden ruimschoots beloond voor hun zorgvuldige, maandenlange zoektocht naar goede sprekers. 'Wie vond jij de beste?' is doorgaans de meest gestelde vraag tijdens de pauzes en na afloop van elke TEDx-editie, dus ook in Maastricht. Het antwoord was dit jaar niet makkelijk te geven, want het niveau werd zelfs steeds maar hoger naarmate de dag vorderde.
Welke nieuwe inzichten zijn me, nu een dag later, bijgebleven? Bijvoorbeeld dat 30 procent van onze kleding überhaupt niet wordt verkocht en 30 tot 40 procent alleen na forse kortingen. Gelukkig zijn er mensen die erover nadenken hoe dat anders kan, zoals Hasmik Matevosyan en Ismail Ferdous met zijn Cost of Fashion project. Als gadgetliefhebber weet ik nu door Pauline van Dongen dat ik mogelijk binnenkort een trui zal kopen waarin zonnecellen zijn geïntegreerd waarmee ik voldoende energie kan opwekken om m'n smartphone onderweg op te laden. Maar ook dat het modebeeld door 3D-printing snel zal veranderen en de elektrische auto's wel degelijk een grote toekomst hebben nu ze, o.a. door de Fastned-oplaadstantios van Michiel Langezaal steeds sneller opgeladen kunnen worden.. En dat ik 21 maart 2015 zeker moet reserveren voor de tweede editie van TEDxYouth Maastricht op het United World College in Maastricht, want de presentaties van de leerlingen op deze TEDx waren bijzonder overtuigend.
Na de tedtalk van Rutger Bregman over een gratis basisinkomen voor iedereen weet ik nog beter waarom ik hem de beste journalist van De Correspondent vind en al een tijdje alles wil lezen en zien waarmee hij bezig is. Bekijk maar eens zijn tv-uitzending 'De noodzaak van een utopie'.Het leukste gebruikte citaat was afkomstig van Einstein. Een medewerker vroeg hem waarom hij z'n studenten precies dezelfde vragen had voorgelegd als bij een toets een jaar eerder. Zijn reactie:"Omdat de meeste antwoorden nu anders moeten zijn'. En dat voor een bèta-man!
Kortom, er viel dit jaar heel wat te genieten tijdens TEDxMaastricht. Dat is overigens geen garantie als je zo'n event bezoekt. Wie het kritische, doorgaans slimme TED-publiek wil bekoren, moet veel, erg veel in huis hebben. Zo moet je je passie, innovatief idee of droom vanuit je hart én hoofd in perfect Engels, bij voorkeur met gevoel van humor, onder behoorlijke druk zo natuurlijk mogelijk kunnen vertellen. Een grote uitdaging, wereldprestatie of uniek idee alleen is onvoldoende. Dat bewees in Maastricht ongewild Christien Veelenturf. Ze is met haar aerodynamische fiets de, op twee na snelste vrouw op deze aardkloot en heeft haarzelf en de rest van de wereld beloofd dat ze bij de volgende keer de beste zal zijn. Een beeldschone meid met zo'n missie is een combinatie die in de normale wereld een garantie voor succes is. Maar niet in de wereld van TEDx als je vooraf te lang je tekst uit je hoofd hebt geleerd. Dan schiet je, vanwege het zelf opgelegde, te hoge verwachtingspatroon meteen in de stress als je al bij de eerste zinnen voelt dat het alsnog fout dreigt te gaan. TEDx kent dan geen pardon. Voor niemand.
Ook niet als je in 2013 nog tot de beste dagvoorzitter bent uitgeroepen. Zelfs dat is blijkbaar geen garantie meer dat je een goede moderator voor een TEDx-event bent.Vraag het na maandag maar aan Stefan Wijers. Ondanks al zijn ervaring zondigde hij tegen het basisprincipe dat je best fouten mag maken als je maar dicht bij jezelf blijft. Maar in zijn voelbaar streven naar perfectie las hij vanaf de eerste minuut alles van z'n kaartjes af. Steeds vaker met verkeerde intonaties en pauzes en een lichaamstaal die regelmatig niet paste bij de boodschap van de spreker. Het zorgde in de zaal voor plaatsvervangende schaamte.
TEDx kent nu eenmaal zijn eigen wetten en ook Wijers blijft na maandag een erkend vakman. Voor de ruim 800 bezoekers van TEDxMaastricht 2014 was het in elk geval heel prettig dat dit TEDx-eam uit Limburg blijkbaar haarfijn weet hoe die wetten in elkaar steken. It's still possible.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten