Drie jonge vrouwen in de Kloosterbibliotheek in Wittem lieten me zaterdagavond nog maar eens voelen dat het steeds de juiste beslissing was om zulke verleidingen te weerstaan. Ik kan en wil hier niet weg. Dyanne Sleijpen (Epen/24), Maud Wilms (Maasbracht/31) en Linda Zijlmans (Venlo/30) raakten daarom bij mij tijdens hun gezamenlijk theaterdebuut de juiste snaar door bijna twee uur lang dat wonderlijke Zuid-Limburg-gevoel bij mij bij bijna elk nummer op te roepen.
Eerlijk is eerlijk, na de eerste nummers had ik nog even wat twijfels. Niet over hun stemmen of karakters, die perfect bij elkaar passen omdat ze aanvullend zijn en toch een eenheid vormen. En ook toen al vond ik hun gedeelde kwetsbaarheid juist hun kracht. Maar de teksten hadden voor mij even nog een te hoog 'op 't benkske', 'kapelleke' en 'blumke'-gehalte. Wat veel 'vreuger' en dorps en wat weinig eigentijds en doorleefd. Net toen ik mijmerde over hoe een theatervoorstelling van dit zo talentvolle drietal over twintig jaar mij waarschijnlijk anders en nog meer zou raken - het leven heeft ze dan ongetwijfeld meer getekend - was daar opeens Maud Wilms met haar hartbrekend liedje over haar zoontje Arje met het Williams-Beuren Syndroom. Dat zorgde ervoor dat ik me vanaf dat moment zonder voorbehoud helemaal kon overgeven aan wat er door deze magische omgeving klonk.
Dus besloot ik na afloop de nieuwe single (met 5 liedjes) te kopen. Om vaker op weg naar mijn werk 'Zoe ze neet' af te spelen over leerlingen die het moeilijk hebben door hun thuissituatie.'Op Geveul' om het thuiskomen-gevoel te benadrukken als ik weer na een lange reis bij Nijswiller de autoweg en de stress inruil voor het Heuvelland, de natuur en de stilte. En tenslotte 'Des dich 't waas' van Linda als ik in Gulpen mijn eigen straat inrijd. Dank je wel, dames!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten