Het andere gelijk: Here comes the summer (1)

We hebben het in het eerste weekend van mei op een eiland gevoeld, gezien en beluisterd. Weten het nu zeker. De zomer van 2015 komt eraan. Gelukkig maar. De winter was dit jaar door het verlies van Emile te ijzig koud. De donkere nachten én dagen te talrijk, te somber, hoeveel lichtbundels kleine Joep ook naar ons uitzond.

Het voelde vrijdag alsof de sneldienst van Harlingen naar Vlieland de wind om extra danstijd op het water had gevraagd opdat we maar zo snel mogelijk aan het tanken van nieuwe energie zouden toekomen. Voor dat doel ruilden we drie dagen lang auto's in voor fietsen en wandelschoenen, heuvels voor zee en duinen, terrassen voor andere terrassen en Spotify voor uitstekende live-muziek. Maar wat vooral als een extra, beschermende deken aanvoelde, was de warmte waarmee mede-festivalbezoekers en Vlielanders ons omringden. Supporters van echte aandacht waren ze, van een goed gesprek dat al snel wat meer de diepte ingaat, van een vriendelijke glimlach en (h)eerlijk voedsel.
Van een open mind, van liefde voor de onbegrensde creativiteit van kinderen en muzikale verrassingen. Zij brachten bij ons het besef terug dat het beste medicijn voor de op hol geslagen wereld uit het dagelijkse journaal de ontmoetingen blijven met positief ingestelde mensen, die met mond én hart spreken en altijd en overal zichzelf blijven en ons die ruimte ook bieden.

We waren er voor de derde keer. Twee keer eerder voor de grote broer onder de festivals: 'Into the great wide open', dat steeds in het eerste weekend van september plaatsvindt (bekijk de aftermovie van de 2014-editie maar eens), na 20 minuten is uitverkocht maar de lokale hotelprijzen belachelijk omhoog jaagt. Daarom zochten we dit jaar het kleine zusje op: 'Here comes the summer'- de voorjaars try-out in het eerste weekend van mei. Minder bands, veel kleinschaliger en intiemer, dit jaar zelfs niet helemaal uitverkocht en toch erg leuk en zeker ook met voldoende verrassende acts met potentie.

Justin met z'n Charismo (Hackensaw Boys)

De leukste band was met afstand Hackensaw Boys uit West-Virginia. De mix van country, rock 'n roll, folk en bluegrass werd met zoveel enthousiasme en meestal in een heerlijk uptempo gebracht dat je onmogelijk stil kon blijven staan. Aanstekelijk waren vooral de bijdragen van violist Ferd Moyse en het ritme(slag)werk van Justin Neuhardt op zijn zelfgemaakte 'Charismo' van voornamelijk blikken. Op de veerboot vertelde hij ons op de terugreis dat er onlineeen handleiding van te vinden is. Wie weet wat we binnen ons eigen dweilorkest er nog mee kunnen :).

Inne Eysermans (Amatorski)

De kwaliteiten en basic uitstraling van Amatorski-zangeres Inne Eysermans zijn sinds de megahit Come home al zo bekend dat we er niet zo door verrast werden als vorig jaar door Kovacs, maar mooi was het wel, deze wegdroompop en vooral heel authentiek.

Svava klaar voor festivalseizoen

'Here comes the summer' is ook het podium waarop jonge, talentvolle bands kunnen laten zien of ze klaar zijn voor het grote (festival-)werk. Wat ons betreft, zijn dat zeker Sväva uit Leeuwarden en Yuko Yuko uit Dokkum. Elektronische drumbeats gecombineerd met mysterieuze vocals vormen de basis van het onderscheidende geluid van Sväva met een hoofdrol voor frontdame Bente Hout. Wat een stem! En bij Yuko Yuko bewijst de pas 20-jarige Elias Elgersma dat leeftijd geen rol speelt als je van nature zoveel talent en uitstraling op het podium hebt. Maar ook dit jaar bleek dat een Spotify-list vooraf niet alles zegt over welke band je 'live' het meest weet te boeien.

Vorig jaar werden we op Vlieland overdonderd door de toen nog onbekende kwaliteiten van Kovacs. Deze keer overkwam ons hetzelfde toen we redelijk per toeval kozen voor de set van Other Lives, een indiefolkband uit Oklahoma.

Maar misschien zeggen ook deze keer beelden (nog) meer dan woorden: